Waarom deze reis?
“Vreemd genoeg stond Oezbekistan al wel een tijdje op een bucketlist van reizen die ik nog wel een keer wilde maken, maar eigenlijk altijd voor onmogelijk had gehouden,” zegt Elise. “Volgens mij had ik er ooit bij Floortje Dessing wat van voorbij zien komen. Die bijzondere en blauwpaarse architectuur uit Oezbekistan sprak me erg aan.”
“Een collega in Utrecht had deze rondreis gemaakt en door haar werd ik nog enthousiaster. Toen ik ook nog een goede deal kon krijgen op de rondreis wist ik zeker dat ik moest gaan,” lacht Elise. “Dit is een kans om naar een land te reizen die je normaal niet zo snel zou kiezen.”
Ze vertelde een goede reisvriendin over haar plannen en die besloot met Elise mee te gaan. “Ik was hoe dan ook gegaan, maar dat zij mee wilde gaan vond ik wel erg gezellig,” vertelt ze.
“Vooraf heb ik het visum voor Oezbekistan via een visumbureau geregeld,” vertelt Elise, “Dit zou je misschien ook wel aan de grens kunnen doen, maar dat was me te onduidelijk en ik wilde het gewoon goed geregeld hebben.” Ze maakte op de terugweg nog een stop in Moskou. “Dat visum regelde ik gewoon rechtstreeks via de ambassade in Den Haag.” Voor Kirgizië hoef je geen visum voor te bereiden: die krijg je aan de grens.

Kirgizië & Oezbekistan als reisbestemming
Je hoort het niet vaak wanneer je aan iemand vraagt waar zijn volgende reis naartoe gaat: Kirgizië en Oezbekistan. Je kunt je er dan ook wellicht niet direct veel bij voorstellen. “Dit zijn ook geen landen waar je nou heel makkelijk op jezelf kunt backpacken,” zegt Elise, “In Oezbekistan heb je nog wel wat treinen en bussen en enkele andere toeristen.” Maar Kirgizië is een immens uitgestrekt land met weinig infrastructuur. Hier kom je echt voor de weidse natuur. “Ik zou het je niet aanraden hier zelf proberen te reizen. Zo’n overlandreis als die ik heb gemaakt maakt de beleving hier een stuk beter,” tipt ze.
“Er rijden in Kirgizië nauwelijks bussen en er zijn bijna geen steden of dorpen waar je kunt verblijven: je slaapt in de wilde natuur of in yurts bij de nomaden. Ze zijn hier geen toerisme gewend en ze spreken geen Engels, dus de communicatie gaat ook heel stroef,” legt Elise uit. “Dan is zo’n gids echt een uitkomst!”
Ze had zich voor vertrek niet gerealiseerd hoe moeilijk het is om aan cash te komen. “Ik had alleen de dollars meegenomen die voor de tour in de pot moesten,” vertelt Elise, “Maar toen ik midden in de nacht vanaf de luchthaven een taxi wilde nemen kon ik nergens geld halen. De ATM op de luchthaven was stuk en verder heb je ze nergens. Uiteindelijk heb ik de taxichauffeur maar mijn laatste euro’s gegeven. Daar heeft hij goed aan verdiend,” lacht ze.

Overlanden met Dragoman
De groepsreis die Elise maakte is een speciaal type reis die overlanding wordt genoemd. Een grote truck vertrekt met 1 of 2 gidsen c.q. chauffeurs vanuit plek A om na een aantal maanden uit te komen op plek B. Als reiziger kun je al die tijd mee of op kleiner deel aanhaken. Elise sloot aan bij een deel van de route tussen Beijing en Istanbul die in totaal 105 dagen (!!) duurt.
“Onze driver-guides, zoals ze dat noemen, waren een Britse en een Nederlandse man. Onderweg stapten er lokale gidsen op om te helpen vertalen en rondleidingen te geven, “vertelt Elise.
“We hadden een volle groep die qua leeftijd uiteenliep van begin 20 tot onze oudste reisgenoot: een vrouw van 71 jaar,” vertelt Elise, “Maar eigenlijk doet de leeftijd er niet toe op zo’n reis,” vindt ze, “iedereen komt voor hetzelfde avontuur. De oudere reizigers hebben vaak al heel veel gereisd en die vertellen de prachtigste verhalen.”
De slogan van deze reisorganisatie luidt: Its the journey, not the destination. “En dat is precies wat overlanden is,” zegt Elise, “Onderweg lees je boeken, luister je naar muziek of podcasts, doe je spelletjes en wissel je vooral heel veel verhalen uit met je medereizigers.”
Je vormt groepjes met je medereizigers en samen met hen ben je dan verantwoordelijk voor een deel van de maaltijden. “Dan ga je dus naar de markt en haal je rijst, pasta, groenten en fruit. Vlees is wel een uitdaging want je hebt soms geen idee wat voor dier het is geweest,” lacht Elise.
“De eerste avond bestelde de groep sushi in een restaurant in Tashkent. Dat vond ik wel spannend, want Oezbekistan is een land dat twee landen van zee verwijderd ligt. Double landlocked noemen ze dat. Voor de rest van de reis heb ik dan ook geen verse vis op het menu zien staan,” legt ze uit.

De truck is echt je huis tijdens zo’n overlandtrip. Er is een koelkast aan boord voor je eten en drinken, een watertank met drinkwater, USB-aansluitingen om je elektronica aan op te laden en de tenten gaan mee op het dak. “Je neemt zelf een slaapzak, matje en kussen mee en deelt je tent met één van je reisgenoten.” Je bagage ligt allemaal achterin in de truck gedurende de reis. “Je hoeft dus niet bang te zijn dat je daar heel te tijd mee loopt te zeulen,” legt Elise uit.
“De stijl van de reis is behoorlijk basic,” waarschuwt Elise, “zo kun je tijdens het wildkamperen niet douchen en als je naar de wc moet, schep je een gat in de grond.” Als je een nacht in een yurt of guesthouse verbleef had je meestal wel een douche tot je beschikking. “Maar naar de WC gaan deed je altijd in een soort gat in de grond,” lacht ze.